Een familiecamping in Frankrijk. Met veel Nederlanders. En animatie.
Daar zou ik dus nóóit heengaan.
Als ik een kind kreeg zou ik dat in een draagzak gooien en mee door India zeulen.
20 juli 2014
Ik sta op het punt te vertrekken naar een familiecamping in de Vendée. Met veel landgenoten. Animatie voor jong en oud.
De voorbereiding gaat minstens zo grondig als toen ik voor zes maanden naar West-Afrika vertrok.
Toen zaten in mijn back-pack: malariapillen, muggennet, lakenzak.
De wapenuitrusting nu: een iPad, een kilo snoep, kadootjes.
Malariamuggen bestrijden is makkelijker dan een lange reis maken met een vierjarige.
Ook voor vriend P. is dit een nieuwe ervaring. Het gaat hem goed af. Hij is de stroomversnelling in het zwembad niet uit te slaan. Verstuikt zijn teen bij een té enthousiaste spurt de glijbaan op.
En mama? Die ligt ondertussen op haar zonnebed, een pina colada bij de hand. Urenlang ongestoord te lezen in Het Puttertje.
We eten twee weken lang vette kazen, slaan liters rosé achterover. Aan het eind van de week vindt moeders zichzelf terug tussen 127 andere campinggasten tijdens een recordpoging aquagymmen.
Ach, je kind voor de 83e keer bommetje zien doen, schelpen zien verzamelen op het strand, en vooral Uren Ongestoord Lezen, daar kan geen Taj Mahal tegenop.
